تو غصه خوردی، ما که غمخواری نکردیم            تو ناله کردی، ما که دلـداری نکردیم

یک شب اسیـر رنج بی‌خـوابی نبودیم            از دوری تـو گـریـه و زاری نکـردیم

اصلا به جـا باشد به فـکـر ما نـباشـی            وقتی به پای عـشق تو کـاری نکردیم

شب زنده‌دار مـاه قـرآن، بـگـذر از ما            آن گونه که باید، تو را یاری نکـردیم

آلــودگـی ســفــره‌هـای مـا سـبـب شـد            یک شب تو را دعوت به افطاری نکردیم

تا لااقـل یک لحـظـه هم یـاد تو باشـیم            با دوسـتـانـت نـیـز دیـداری نـکـردیـم

از درد حاجت هاست، داد ما بلند است            کاری بجـز هـمـسایـه آزاری نکـردیم

این که نشد ماه سحرخـیزی و تـوبه!!            سعـی و تـلاشی سـوی بیـداری کردیم

حتی یکی دو صفحه هم قرآن نخواندیم            با صاحب این مـاه گـفـتـاری نکـردیم

تنها امیـد ما به این اشک حسین است            ما در عـزای دوست کمکاری نکردیم